agapa-uczta

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) w czynnej praktyce pierwotnej społeczności chrześcijańskiej: przeciwnie, ta praktyka jest jasna, pewna, bezbłędna. Odzwierciedla wiernie Chrystusowe święcenie Ostatniej Wieczerzy. Jak ona, zgromadzenia chrześcijańskie dwóch pierwszych wieków są przede wszystkim posiłki em. Wkradają się w to nadużycia, piętnowane przez św. Pawła, ale nawet po zaniechaniu agapy-uczty, chrześcijanie zbierają się nie po co innego, jak żeby pożywać Ciało i pić Krew Pańską. Kościół ma tak silne poczucie owej tajemnicy pożywania, że nie waha się pozwalać swoim wiernym na zabranie do domu Chleba poświęconego w niedzielę, aby pożywali z niego codziennie. Tertulian, Hipolit, Cyprian, Hieronim, Augustyn świadczą 0 powszechności tego zwyczaju...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Znak - Znak (Kraków)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.