emanacyjny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) czanie łaciny i greki; gł. przedstawiciel Wilhelm w Aleksandrii; nawiązywał do Platona interpretując Humboldt. i rozwijając jego filozofię w duchu emanacyjnym NEOKANTYZM, kierunek filozof, nawiązujący do i panteistycznym. Czołowi przedstawiciele: -«-Plotyn, I. Kanta, głównie do jego krytyki poznania. Hasło Porfiriusz (232—304), Jamblich (III—IV w.), Proklos „powrotu do Kanta“ jako reakcję na idealizm abso- (410—85). Pod wpływami n. pozostawało wielu mylutny Hegla rzucił 1862 F. Zeller; w Niemczech kie- ślicieli chrześc., zwłaszcza Dionizy Pseudo-Areoparunek ten reprezentowali m. in. F. A. Lange, H. Hełm- gita (V w.)...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
MEP PWN 1959. Mała encyklopedia powszechna PWN, wyd. 1, seria B, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.