empir

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) n.: wczesną, lekką i swobodną (we Francji styl Ludwika XVI, w Polsce — klasycyzm stanisławowski) i późną, bardziej surową i monumentalną, zwaną stylem cesarstwa — empirem lub pseudoklasycyzmem. Główni przedstawiciele: w rzeźbie — J. A. Houdon, A. Canova i B. Thorwaldsen, w architekturze — J. G. Soufflot, A...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
MEP PWN 1959. Mała encyklopedia powszechna PWN, wyd. 1, seria B, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.