istoczenie się

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) i bardziej jeszcze niezwyciężona śmierć”6 pozwoli się wysłowić? Powątpiewać w to musi myśliciel, zdając sobie przecież sprawę z tego, że śmiertelna skończoność ludzkiej egzystencji stanowi o doli człowieczej, że jest czymś bezwarunkowym, z czym ani się zmagać, ani nawet układać nie można, że „walka ze śmiercią jest starciem bez partnera, a sama idea zwycięstwa lub klęski jest już tylko metaforą”7; wpisuje się tedy tę samowiedzę w prastarą tradycję filozoficzną, wedle której śmierć, zwłaszcza własna, jest nie do zaznania przez mającego umrzeć człowieka, jest więc też trudna do pomyślenia w swej istocie, jeśli jeszcze można mówić 0 istoczeniu się takiego fenomenu. Wypowiedzi o śmierci - nawet o cudzej - mają paradoksalny charakter albo pozostaje w nich zawsze wiele nie dopowiedzianego. Wskazywał na to w swoim kazaniu o śmierci, z 1666 roku, Bossuet: „Dziwną słabością ludzkiego umysłu jest, że śmierć nigdy nie jest dlań czymś przedstawionym, jakkolwiek pokazuje się z różnych stron i w najróżniejszych postaciach [...]. Śmiertelnicy równie starannie grze...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Cichowicz, Stanisław 1996. Moje ucho a księżyc. Dywagacje, diagnozy, Gdańsk : słowo/obraz terytoria
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedynczaforma zwrotna

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.