potępiacz

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) można by przypuścić, że to nie ja, lecz śmiech pusty czytał ową dyskusję, a potem, czy w czasie tego, mnie chwytał). Rzecz w tym, że wszyscy uczestnicy dyskusji, zarówno ci broniący po trochu sprawy picia (Maria Spiss — przypomina się warszawska ulica Hipoteczna, oraz Stanisław Stomma), jak i całkowitą abstynencję głoszący groźni potępiacze (Artur Seelieb i dr W. W.) wydają się mówić o sprawach mało sobie z praktyki znajomych. O Stanisławie Stommie wiem to zresztą na pewno, zasłużony ten bowiem skądinąd uczony osobnik (patrz góralskie powiedzenie: „aleście uczeni — jaże głupi”) wypija raz na rok kieliszek wódki, po czym natychmiast zaczyna chichotać cienkim głosem jak łechtany w piętę, rzuca się na ziemię, wierzga nóżkami i wreszcie na dwa dni zapada w sen, z którego budzi się z okropnym kacem. O podobne obyczaje...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kisielewski, Stefan 1998. Pisma wybrane. Rzeczy małe, Warszawa : Iskry
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.