teokrata

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) litość, litość kosmiczną, miłosną, rozdartą. Przez zbytnią niecierpliwość i nadnaturalizm można w ten sposób dojść do postawy analogicznej z postawą kalwinizmu; diabłu poruczyć świat w jego postaci obecnej — lecz nie na to, by nad tym światem zapanować: ale by się od niego uwolnić, i świat uwolnić — nim przyjdzie wielki dzień Boży — przynajmniej w nas samych, przez litość, która popycha nas ku jego nędzom i te nędze przeobraża w nas. Tak wyraźny skądinąd „teokrata“ jak Dostojewski zarzuca Kościołowi katolickiemu zbyt wielkie „wcielanie się“, zbytnie dążenie do realizacji chrześcijańskiego porządku na tym padole, czego skutkiem ma być zarażanie się zmazami ziemskimi...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Znak - Znak (Kraków)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.