ścichapęk-kpiarz

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) kaszlał, gorączkował, marzył. Infantka Joanna okazywała swym rodzicom nieukrywaną pogardę, wyśmiewała się z ciężkich różańców i ogromnych krzyży swej starszej siostry Elżbiety, usiłowała skrycie podjudzać brata; myślał tak samo jak ona, lecz odczuwał inaczej, nie miał odwagi martwić ukochanego ojca i znienawidzonej matki otwartym buntem. Był przeważnie zmęczony i ścichapęk-kpiarzem, dworował sobie ze wszystkiego, ładne ziółko! Oboje z Joanną wyśmiewali się z dworu, a zwłaszcza ze swych nauczycieli Dezy, Palencii i Martyra, nazywali jednego świętosz...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kesten, Hermann 1969a. Ferdynand i Izabela. Zwycięstwo demonów, przeł. M. Wisłowska, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.