absolut

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) wedle potęgi, z jaką się przejawiają. Sztuka nie ma żadnego celu, jest celem sama w sobie, jest absolutem, bo jest odbiciem absolutu — duszy*) Mamy tu‘więc przedewszystkiem Nitzscheańskie uwielbienie sił}'', potęgi, depcącej wszystko dla swojego kaprysu; mamy dalej odrzucenie zasad moralnych i społecznych jako przypadkowych, bo tylko samowola artysty nie jest przypadkową, bo on jeden jest panem, któremu wolno pomiatać wszystkiem; mamy wreszcie pogardę dla logiki, w twierdzeniu, że sztuka jest absolutem, bo jest odbiciem absolutu, to znaczy, że odbicie mojej postaci w zwierciedle jest mną samym. Co się zaś tyczy nazwania samei duszy „absolutem", już tego punktu osobno nie podnoszę, gdyż o bezwzględnym subjektywizmie autora, o podniesieniu uświadomionego „ja‘‘ do znaczenia bóstwa mówiłem poprzednio...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Chmielowski, Piotr 1901. Najnowsze prądy w poezyi naszej, Lwów : H. Altenberg ; Warszawa : E. Wende i Spka
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.