nierozkoszny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) egzaltacją. W toku owego wytrwałego samopoznawania, w toku rekonstruowania pasma życiowych doświadczeń, dociera autorka „Siłą rzeczy” do owej „smugi cienia”, uświadamia sobie to, co w języku skonwencjonalizowanym nazywało się „goryczą przemijania”, a co jest w istocie ową nierozkoszną świadomością upływu czasu, przesuwającego nas stopniowo w kolejne etapy życia; od „statecznej panienki”, poprzez „siłę wieku”, ku owemu okresowi zmierzającemu „siłą rzeczy” ku wnioskom i bilansom przemierzyła autorka swoje życie w tych wspomnieniach - i chyba sama była zaskoczona rozległością czasową swoich doświadczeń i kolei życiowych...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Sadkowski, Wacław 1968. Drogi i rozdroża literatury Zachodu, Warszawa : KiW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.