półwilk

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) drzy wilkołaka. A przeraźliwy tętent, który wciąż słychać, czymże jest, jeśli nie galopem księżej mulicy, tej ongiś pięknej dziewczyny, co mdlała z miłości w świętokradzkich ramionach sługi bożego? To już nie ryk tygrysa! To rozpaczliwe wycie wilkołaka, tego półwilka, półczłowieka o olbrzymich pazurach, co popadł w obłęd, przeklęty przez własną matkę...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Amado, Jorge 1949. Ziemia krwi i przemocy. Powieść, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.