potencjalno-aktualny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) współczesnej właśnie ten pogląd okaże się słuszny”49. Stagiryta słusznie zauważył, że pierwotne pierwiastki rzeczywistości zmiennej i pluralistycznej nie mogą być „substancją”, ale tylko składnikami konstytuującymi substancję. Słowem, pierwotna materia absolutnie amorficzna jest konieczna do przyjęcia, ale nie jako samodzielnie istniejąca, ale „współistniejąca” wraz z pierwotną formą czy formami. Tylko potencjalno-aktualna struktura rzeczywistości jest niesprzeczna z wewnętrznymi przemianami materii, świata rzeczy, które wskazują na amorficzną materię jako na ostateczną rację przemienności, a z drugiej strony, na rację „osobniczości” i strukturalizacji tej materii. Problem jednak w tym, że pierwiastki istniejące niesamodzielnie nie podlegają ani empirycznej weryfikacji, ani falsyfikacji, a jedynie stanowią kres uniesprzeczniającego myślenia...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Krąpiec, Mieczysław Albert 1995. Dzieła. T. 13. Język i świat realny, Lublin : KUL
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.