rebab

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Różne prymitywne instrumenty strunowe, z których wydobywało się nikły dźwięk przez pocieranie strun smyczkiem, istniały u wielu ludów już w głębokiej starożytności. W Indiach taki dwustrunny instrument zwał się „ravanastron", podczas gdy równocześnie w krajach arabskich grano na trzystrunowym „rebab", a w Europie — wśród Celtów walijskich — rozpowszechniony był „crwth", nieco chropawy w brzmieniu, jeśliby sądzić po nazwie. W średniowieczu na terenie zachodniej Europy instrumentami smyczkowymi posługiwano się często, nazywając je we Francji „fideille" lub „gigue", a w Niemczech „Fidel". Następnie pojawia się we Włoszech instru...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Waldorff, Jerzy 1956. Sekrety Polihymnii, Warszawa : Iskry
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.