szepcik

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Najpierw marzą, żeby wyjechać^a^Kraju. Gdy wyjadą, to znowu marzą żeby wyjechać z krąj^f fto/którego pAyjeeiiali, z powrotem do Kraju. Posiedzą^y^&OTtjy i znowu marz//żeby wyjechać z Kraju. Od wielki^g^^jK”/do małegc/ ,,]/”/ No i nikt ich nie rozumie i nie może zrozumieć. SJme/ kflbiety ibsenowskie. Adolf Rudnicki szepcikiem niedotiartej /starei/ panny ,,en rodage” wzdycha ,,Ach, acp — nikt na a nie pójmie/ i z jękiem oddaje się ojczyźnie w zag/anicznych hojtóiachi Brąn-j dysowi, gdzie by nie był, wszędzie i ciągle dzwoni w lus^ichl tramwaj warszawski z natarczywymi pytaniami Łna które/ nie ma odpowiedzi i w tym cały czar dialektyczny)/a Putrament szuka w Neapolu odurzającego zapachu polskiego g... w polu...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kultura - Kultura (Paryż)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.