adideacja

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Naodwrót, mamy pewną ilość wyrazów, obejmujących całe Łużyce, a tylko niektóre dialekty zachodniej Polski. Tu wypada zaliczyć głuż. sćenwa, sćónwa pluskwa , dłuż. scena, zaś w Wielkopolsce ściągwa (ze sćonoa lub sćanoa przez adideację do ściągać), również głuż. jehła, johła, dłuż. jegła, które mają odpowiednik w Śląskiem jegła (i słowińskiem jegła), dalej głuż. sornik samiec sarny’, dłuż. sarnik, którym odpowiada śląski sarnik, gdy pozatem w Polsce rogacz, sar, lub sarniak; wreszcie głuż. k°sirjanc, dłuż. kóstśeńc, którym odpowiada poi. dial, kościan, 'Centaurea Cyanus , występujący tylko koło Kępna...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Księga 1934. II Międzynarodowy Zjazd Slawistów (Filologów Słowiańskich). Księga referatów. Sekcja I – językoznawstwo, Warszawa : Druk. Bankowa
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.