aleatorysta

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Najłatwiejszym sposobem zobaczenia, jak wiele „sprawa polska” w czasach zaborów zawdzięczała ówczesnej estetyce, jest wyobrażenie sobie, że Chopin uprawiał muzykę atonalną, Moniuszko był dodekafonistą, Kurpiński aleatorystą, Grottger taszystą, Matejko abstrakcjonistą, Mickiewicz i Słowacki awangardystami, a Mochnacki strukturalistą. Jakaś Polska istniałaby i w takim wypadku, ale myślę, że bez Dziadów i Pana Tadeusza, bez Króla Ducha, bez Polonii i Lituanii, bez Boże coś Polskę i Z dymem pożarów mniej byłaby wytrwała w swych dążeniach wolnościowych...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Łagowski, Bronisław 1986. Co jest lepsze od prawdy?, Kraków : Wyd. Literackie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.