alomorf

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) kamrat, milicjant, muzykant, policjant, rekrut, swat, wójt, następnie organista, święty, umarty, n, furman, kapłan, s, sołtys, Ś, towarzysz (w gwarach mazurzących s), r, kawaler, z, kskydz. To jedno. Po drugie, bezwzględnie pojawia się tu alternacja spółgłoskowa twarda : miękka; t : ć, s : ś, n : ń, r : r, (g) : z (z). Oba te momenty pozwalają stwierdzić, że szerzenie się -a jako końcówki N. pl. dokonuje się drogą analogii do wyrazu brat (też ksiądz). Wykładnikiem fleksyjnym N. pl. jest nie tylko -a jako morfem fleksyjny; występuje tu róvvnież jakby alomorf palatalność spółgłoski, co odróżnia ową końcówkę -a pluralnych męskich form N. typu akta, fundamenta. Owa wzoreowość typu brat : bracia uzasadnia wyjątkowość tego wyrazu, a co za tym idzie, jego specjalne traktowanie na płaszczyźnie opozycji Mazowsze ; Małopolska i Wielkopolska, co wysunąłem jako czynnik objaśniający wyjątkowość form bracia, księża w języku literackim...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Szymczak, Mieczysław (red.) 1970. W służbie nauce i szkole. Księga pamiątkowa poświęcona Profesorowi Doktorowi Zenonowi Klemensiewiczowi, War­szawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.