anielica

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) to uczucie, żeby po jego promienie każdy drobniejszy artysta sięgał i złocił niemi swoje utwory? Chciałem ci wręcz odpowiedzieć i przynajmniej nagłością odporu przyćmić zupełność twego zwycięztwa. Błyskawicą myśli przeleciałem wszystkie struny gęśli, lutni od Jana z Czarnolesia do puszcz litewskich wieszcza, pytałem Hanny, Justyny, Maryi, Maryli, Aldony i tej Anielicy jawiącej się poecie na Alp szczycie w postaci drugiej Beatryczy, zaczepiłem Lille Wenedy i Balladyny, wszystkich Gustawów i nieszczęśliwych kochanków werterowskiego pokolenia, i nic mi nie odpowiedzieli, tylko zasunęli się obłokami, jak na czarodziejskim balecie, tak, że jednym było widać ogniste oczy, drugim trochę rozdartego serca, owe niejasny kontur wyrażał, inne świeciły biełidłem i różem, a we wszystkich nie było całej prawdy, całego ogromu miłości...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Siemieński, Lucyan 1881. Dzieła. T. 7, Warszawa : Nakł. i Druk. J. Ungra
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.