aprobująco-uroczysty

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Patrzyłem na panią Fyne, siedzącą pod lampą o pierwszej w nocy, na jej dojrzałą twarz o gładkich policzkach i męskich rysach, którą zmęczenie pozbawiło świeżości, na jej zamglone bezcelowym czuwaniem oczy. Patrzyłem też na Fyne'a: błoto obsychało na nim, był najwyraźniej zmęczony. Utrudzona powaga. Ale zachował niezwruszony, aprobująco-uroczysty wyraz twarzy, aprobujący wszystko, jak przystało na dobrego, zupełnie przekonanego męża...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Conrad, Joseph 1987. Dzieła wybrane. T. 1-8, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.