arcydziecinny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) błogosławię stary Wiedeń. Zaś gdy widzę tłumy proletariackiej przecież młodzieży w kolorowych „bikiniarskich” strojach, okupującej kawiarnie na najpiękniejszych paryskich bulwarach, gdy widzę w Zielone Święta Paryż wyludniony, masowo i solennie uprawiający tradycyjną zmotoryzowaną ucieczkę na piękne łono natury, gdy widzę tęgich siwowłosych panów, grających na placu Inwalidów wraz z młodzieżą w arcypoważną i arcydziecinną grę żelaznymi kulami, myślę sobie z zazdrością: cóż to za wielki, niezwykły kraj małych i zwykłych ludzi. Zaś o mojej Polsce myślę: cóż to za mały i zwykły kraj wielkich i niezwykłych ludzi. Cóż: każdemu według jego zasług. Niestety, nie każdemu według jego potrzeb...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kisielewski, Stefan 1997a. Pisma wybrane. 100 razy głową w ściany. Felietony z lat 1945-1971, wyd. 3, Warszawa : Iskry
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.