auto-interpretacja

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) w głąb papieru38. Obraz drogi wznoszącej się prosto ku zaśnieżonej górskiej przełęczy stanowi zarazem przestrzenną figurację problematycznego wyzwolenia, podczas gdy fikcyjne personalizacje (zgłodniałe zwierzę, wódz), niezależnie od aspektu ludycznego, przenoszą cząstkę własnego cierpienia na istoty żywe, żyjące w głębi papieru, poprzez użycie drugiej albo trzeciej osoby. Skoro tylko pojawią się te fikcyjne byty, w tekście zaczyna się rodzić możliwość formy opowiadania. Początkowo jest to tylko auto-interpretacja (upostaciowana projekcja przeżywanej sytuacji). Ale kiedy opowiadanie nabierze dynamiki w nurcie metonimii, tamy zostają zerwane: nic już nie wiąże toku opowiadania z aktem interpretacji, który je zrodził. Widzieliśmy to zestawiając List do Oskara Pollaka z tekstem Okna na ulicę. Teraz zapisek z Dzienników kończy się obrazem wielkiego i chudego wodza (taka była właśnie sylwetka Kafki), marszem przez śniegi i jasnością wzroku...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kresy - Kresy (Lublin)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.