autoafirmujący się

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) (wydanej w r. 1951). Oto jak wygląda ten kolejny wariant irracjonalnej filozofii językowej. Treść myślowa nie jest abstrakcyjnym wynikiem doświadczalnego kontaktu z rzeczywistością pozajęzykową, ale jest tym apriorycznym pryzmatem, który nadaje rzeczom sens jako „obiektom ducha”. Język to według Weisgerbera działalność, energia, twórczość autoafirmująca się i samorealizująca się. Język ojczysty człowieka to s i ł a tworząca jego duch, to droga do przekształcania świata i podporządkowywania go duchowi. W takim ujęciu przedmioty myśli będące desygnatami wyrazów stają się nie tylko konstrukcjami, za pomocą których zostają myślowo ujęte elementy obiektywnej rzeczywistości, ale wręcz tworami ducha, właściwego demiurga tej rzeczywistości. Jeden...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Doroszewski, Witold 1962. Studia i szkice językoznawcze, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedynczaforma zwrotna

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.