autonomia

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Ukończywszy nauki, nie wszedł do służby publicznej, co było jedną z wad majętniejszej młodzieży, przenoszącej wygody i swobodny żywot ziemiański nad pracę urzędowania, połączoną częstokroć z trudnemi obowiązkami uległości zwierzchnikom; nałóg ten tern mniej dawał się usprawiedliwić, że Królestwo Polskie używało wtenczas dość obszernej autonomii. Osiadł więc w Piotrowicach, wyręczając urzędującego ojca w gospodarskich zatrudnieniach, wtenczas mniej uciążliwych niż dzisiaj. Wszakże i tam znalazła go dworska godność, o której mówiąc zawsze się uśmiechał, godność kamerjunkra dworu króla polskiego, dawana zazwyczaj synom obywateli odznaczających się na wyższym urzędzie. Pobyt na wsi umilały mu najwięcej...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Siemieński, Lucyan 1881a. Dzieła. T. 3-4, Warszawa : Nakł. i Druk. J. Ungra
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.