bebrać się

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Uważają panowie?... Ja tego dobrze nie umiem napisać, zwykle jak człowiek, który dniem i nocą musi bebrać się w interesie. Ale — czegoś mi brak w Manfredzie. Bo powiedzieć, że: łatwo się umiera — to rzecz wiadoma; a choćby komu i trudno się umierało — nie poradzi. Zaś pokazać duchy, a właściwie tylko przeciągnąć je widzowi przed nosem, to znowu trochę za mało...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Prus, Bolesław 1963. Kroniki. T. 13, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikforma zwrotna

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a tergo