bezmiedza

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) z słowami wybaczenia i wielkiej pociechy bogatym, że ich mamon w zgubę gna co prędzej, biednym, że tak zazdroszczą bogatym ich nędzy — cnotliwym, w których pokus niepokoje goszczą, niecnotliwym, że tamtym cnoty ich zazdroszczą — mądrym, że drżą zbłąkani śród światów bezmiedzy, głupim, że tak dochrapać pragną się niewiedzy — kozikiem snów załomy powierza lipinie świątkarz smętny radością zapodzianą w czynie — — — a przed nim leżą świątki dopiero obrobne, koślawe, nieruchome — do niego podobne — łby graniate jak jego — wyłupiaste oczy, kropla w krople — on cały — wowrowi kumotrzy — trzyma se kolanami biały kloc lipowy i tnie kozikiem walnie — będzie Panbóg nowy — — lecą wióra okrajki — ostaje się ciało, które, widać, już przedtem w drzewie kształt swój miało, a w ciele duch się krzesi taką koniecznością, jaką gwiazdy się rodzą skroś i pod wiecznością — Wowro rzeźbi — snycerz bogów, beskidzki Wowro, powsinoga, z kloca uzdajanego rzeźbi swego Boga, smutnego beznadzieją jak wowrowe życie, zawstydzonego sobą w tym bycie — niebycie — lutościwego wielce bo ten, co go boli, razdwa się z bolejącym przyjaźnią zespoli w wspólnocie dróg wowrowy rodzi się bóg — 7* 99...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Zegadłowicz, Emil 1957. Wiersze wybrane, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.