beznadzieja

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) W Polsce niema go prawie zupełnie. Gdy tam mógł był powstać, naprzyklad, utwór osnuty na tle przeszłości dla rozkoszowania się jej barwą, dla nasycenia głodu zbadania, jak żyli i co czuli przodkowie, dla upojenia się brawurą i awanturniczością, wytworem czasów minionych, — u nas i ten porządek literacki podejmowany był „dla pokrzepienia serc“, popadających w abnegacyę i zwątpienie o iwszystkiem pod ciężarem beznadziei, stworzonej przez wiecznie jednaki ucisk. Nauczanie teraźniejszości zapomocą żywych obrazów przeszłości, oddziaływanie na „krok leniwy ognuśniałych zdarzeń“ — było pobudką do tworzenia...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Żeromski, Stefan 1917. Sen o szpadzie i Sen o chlebie, wyd. 2, Zakopane : Księgarnia Podhalańska
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.