bezruchowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) runek (direction), 2. intymność (intimité) i 3. subiektywność-obiektywność (subjectivité-objectivité). Kierunek (la première dimension) objawia się w trzech postaciach: jako zero, plus i minus. Zero to sytuacja statyczna (bezruchowa) przedmiotu A w danym miejscu B, plus to ruch do przedmiotu B, minus to ruch od przedmiotu B. Tak więc większość ludzkich przypadków układa się w trójki. A zatem dla stosunków polskich w wypadku znajdowania się przedmiotu Ą wewnątrz przedmiotu B będziemy mieli układ semantyczny wyrażany przyimkiem w (po sanskrycku zaś i po litewsku z czystym lokatiwem bezprzyimkowym), np. stać w wodzie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kempf, Zdzisław 1978. Próba teorii przypadków. Cz. I, Opole : Opolskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.