białorusyzm

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) też Cholpaw 'Chełpowo5 w Płockiem w dokumencie z r. 1185 i imię Przedpolk || Przedpelk w dokumentach. Na Mazowszu mamy do dziś formy poił, mołł^= pVlh, mVlb zamiast literackich pełł, mełl, również vołna, a nie wełna. Dziś mówi się tam pełny, jak we wszystkich polskich gwarach poza tymi, które zmieniły e\i na oy (§ 49), ale w HistAl z r. 1510 pisanej przez Mazura Bonieckiego mamy kilka razy formę pyołny (piołny). Uważano ją za białorusyzm, bo Boniecki, który długo przebywał na Litwie, istotnie silnie zbiałoruszczył swój język. Jednak w białoruskim niemożliwa jest miękka spółgłoska przed dawnym V. Forma piołny występuje też w starym druku kaszubskim z XVI w. Od stanu w języku literackim odbija także północno-zachodnia wywiołga (na północnym wschodzie wywielga, na południu wUga)...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Stieber, Zdzisław 1966. Historyczna i współczesna fonologia języka polskiego, wyd. 4, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.