biskup-książę

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Pisząc poprzednio o zeświecczeniu ówczesnego episkopatu, miałem na myśli stan przeciętny, lecz uogólnianie go bez reszty stanowiłoby fałszowanie obrazu, zdarzały się bowiem wśród hierarchii nieprzeciętne jednostki, nie tylko we Francji i we Flandrii, lecz i w Niemczech. Dawniejszy typ — jak go scharakteryzował Silnicki — bi~ skupów-książąt o ascetycznym pokroju, należący raczej do odchodzącej karolińskiej epoki, którego przedstawicielem może być brat Ottona I, Bruno, arcybiskup koloński, myśliciel, asceta i polityk, czy też biskup Augsburga, Udalryk, gorliwy apostoł, a jednocześnie mąż stanu i wódz w bojach z węgierskimi hordami, należał już raczej do formacji odchodzącej. Nastąpiła znamienna polaryzacja —...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Gołubiew, Antoni 1971. Unoszeni historią, Kraków : Znak
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.