bluzganie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Co wał jako zwykły parobek u katana (tak Polacy nazywali tu Francuzów) i miał zaoszczędzonych piętnaście tysięcy franków. A w fcolsce? W Polsce zarabiał rocznie trzysta złotych u włókowego chłopa w Łowickiem, we wsi Pszczonów. Człowiek ten, który chyba miał największe prawo do bluzgania przekleństwami na swój los w kraju, nigdy nie żalił się na przeszłość. Ba! nawet opowiadał z uśmiechem, wpatrzony w swoje duże ręce pokryte skorupą odcisków, że przez cały rok odkładał na zakup ubrania i butów z cholewami, kiedy tu miał parę garniturów, pantofli i kilka zmian bielizny, i wszystko to zapakowane w porządnej walizce. ,,Tam'' cały dobytek mieścił się...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Gruda, Eugeniusz 1959. Trudny powrót, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.