bohater-ofiara

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Jestto już bezprzecznie szczyt} zindywidualizowania psychograficznego przy niesłychanem skomplikowaniu sytuacji, na jaką bohater-ofiara jest skazany. Zaiste nie ułatwił sobie w tern zadania Prospero z nad Avonu, tworząc swego „ii principe inconstante“... Żeby i siebie leczyć i ojczyznę o grasującej psychozie zaalarmować, wziął Szekspir na „stage“ czy na stół operacyjny najprzedniejszą odmianę gatunku uomo melancólico, nie jakiegoś zniewieściałego, o zwiotczałych muskułach Don Cariosa, nie dandysa philosophastra, nie jakieś historyczne hrabiątko, ex-studenta Oxfordu, epikurejsko-malkontenckie, nie przeciętnego, a przedwczesnego, jak na epokę denegerata, opchanego renesansową kulturą i czkającego mizantropijnemi aforyzmami. Nie, to byłoby stanowczo niegodne uproszczenie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Nowaczyński, Adolf 1922. Góry z piasku. Szkice, Warszawa : Nakł. Polskiego Posterunku Wydawniczego „Placówka”
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.