buczynowo-świerkowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Wycofywali się ostrożnie ku Babiej, nie poprzednią drogą, lecz na zbocza Pilska. W nadgranicznej gęstwie buczynowo-świerkowej wylazł wprost na nich czarny drab w serdaku baranim, sierścią wywróconym na wierzch. W ręku trzymał strzelbę. Twarz ciemna, jakby unurzana w ziemi, włosy krucze, posmarowane tłuszczem, błyszczące. Istny bandyta...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kurek, Jalu 1959. Janosik. T. 1. Sława Głuchaczkom, Warszawa : Pax
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.