bundiuczyć się

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Przymiotnikowe archaizmy leksykalne i semantyczne 305 wolno wchodzić do kwatery hetmańskiej, tylko jego buńczucznemu i oficerowi od warty, RL 729 Mości panie buńczuczny, ruszaj waść do JMĆ pana Wołodkowicza, RL 734 W znaczeniu dzisiejszym ‘zawadiacki, pewny siebie’ wyraz ten występuje u Rzewuskiego w innej formie, a mianowicie bundiuczny Aż tu zbliża się szlachcic młody, z pięknym wąsem, z miną bundiuczną, ZK 465 Postać czasownika bundiuczyć się podaje SJP z kwalifikatorami dawne, regionalne, wschodnie i cytatami z Kraszewskiego, Czajkowskiego, Zabłockiego, całkowity ‘cały’: Całkowitą dobę przepędził w ciemnicy, RL 394 Całkowite godziny sam na sam z nim rozmawiał, Z 48 (Książę Daniel)... całkowite noce trawił na wałach, RL 701...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
PFil - Prace Filologiczne (Warszawa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikforma zwrotna

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.