bursak

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) roty dążeń, despotyzmu obyczajowego, okrucieństwa. Inny charakter mają Obrazki z bursy, wyrosłe z przeżyć osobistych i doświadczeń pisarza — z jego pobytu w szkole duchownej — będące surowym obrachunkiem z ówczesnym systemem wychowawczo-edukacyjnym: bezmyślnym rygorem, karą chłosty (sam chłostany był czterysta razy), otępiającymi lekcjami, warunkami paczącymi charaktery i wywołującymi u łagodnych chłopców cechy agresywne. Nie odnajdziemy w tych szkicach beztroski bursaków Narieżnego czy Gogola, wieje z nich beznadziejnością i przerażeniem. W prozie Pomiałowskiego wziętej jako całość odnajdujemy kontury form Turgieniewa i Dostojewskiego oiraz satyry Szczedrina, a zarazem arsenał środków (leksyka) o proweniencji nieliterackiej, zaś przy opisie obyczajowym skłonność do naturalistycznych monografii środowiska...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Barański, Zbigniew, Semczuk, Antoni (red.) 1976. Literatura rosyjska w zarysie, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.