błotko

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Jak pomyślał tak zrobił, jednakże napotykając częste rowy i płoty, a że nie liczył się do tęgich jeźdźców, więc jazda mu szła daleko niesporzej niż na szerokim gościńcu; wreszcie i koń jego utknąwszy raz i drugi, zaczął nawet kuleć; pozostało mu tedy tylko konia puścić samopas, na piechotę przez łany zbóż, krzaczki, łąki i błotka przemykać się ku gęstemu borowi, majaczącemu na odległych wzgórzach. Zalewając się krwawym potem, bo już słońce zaczęło dobrze dopiekać, cały zziajany, dobił się przecię do jakiejś wiejskiej zagrody położonej pod lasem...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Siemieński, Lucyan 1881. Dzieła. T. 7, Warszawa : Nakł. i Druk. J. Ungra
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.