całostka

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) W „Quo vadis“ (jedyny raz, w tej tylko powieści) był autor archeologiem. Czytając dzieło to, możemy się dowiedzieć i nauczyć, jak wyglądały stroje rzymskie, greckie i wschodnie, z jakich części składał się dom rzymski bogaty, z jakich dom czynszowy, jakie były główne dzielnice Rzymu i t. d. Nie są to jednak opisy oderwane, całości czy całostki dla siebie, przeciwnie opis łączy się zawsze z osnową, spaja się z nią w jedną całość, objaśnia ją i uzmysławia, to też nigdy nie nuży, owszem zawsze żywo zajmuje. Zawsze też niemal (bo z jedynym wyjątkiem domu Petronjusza) jest plastyczny...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Wojciechowski, Konstanty 1925. Henryk Sienkiewicz (Henryk Sienkiewicz. Protoplasta Zagłoby. Żywioł subjektywny w trylogji Sienkiewicza. Wojsko pol­skie u Sienkiewicza), Lwów ; Warszawa : Książnica-Atlas
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.