ciężkokamienny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) cne, słyszałem od wuja Jeża; walą łbami o mury; wszyscy inni mi mówią, że profesor — to luminarz sędziwy — — czyli, że to są dziwy; i to wszystko się składa na obraz — — Imperium, to znaczy jakiegoś urzędu w rodzaju gmachu Izby Skarbowej: kolumnady lub gzymsu przynajmniej, podpartego bardzo mocnym ciemieniem; wszystko staje się jasne: profesor — — zawsze z gzymsu przychodzi — — I już dręczą mnie myśli: o nienormalności „profesorskiej” struktury cielesnej; straszna przecież być musi owa niewyrażalność, nierealność tkwienia świadomości w ciele profesora; przecież cały jest jakimś tam czymś, lecz nie tym; więc ze strachem wpatruję się nieraz w bezkrwiste, ponure ich twarze; tak, ich głowy są ciężkie i bladokamienne; ich stopy są ciężkokamienne; a głosy — zgrzytanie kilofa o kamień...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Bieły, Andrzej 1977. Kocio Letajew, przekł. M. Leśniewska, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.