cynkit

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) CYNKU TLENEK ZnO, tlenek cynkowy, ciało stale 0 cięż. właśc. ok. 5,6, w zwykłej temp. barwy białej, na gorąco — żółtej, praktycznie nierozpuszczalne w wodzie; ma charakter amfoteryczny z przewagą własności zasadowych: łatwo rozpuszcza się w kwasach oraz w mocnych zasadach. T.c. występuje w przyrodzie jako minerał —*>cynkit (zabarwiony zwykle tlenkami żelaza); otrzymuje się go gł. przez spalanie par cynku, także przez prażenie niektórych związków cynku (np. wodorotlenku Zn(OH)a, azotanu Zn(N03)3, węglanu ZnC03)...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
WEP PWN 1962-1970. Wielka encyklopedia powszechna PWN. T. 1-13, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.