czkanie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Z biegiem czasu grupę nagłosowych spółgłosek szcz~ uproszczono na cz-, podobnie jak szczkawka, szczkać na czkawka, czkać. Jan z Kijan na początku XVII wieku pisząc Sowizrzała nie znał jeszcze czkania: czczy mu się, szczka, spluwa. Formę czwany rychło wymienił lud w okolicach wymawiających cz jak c, tzn. wr Mało...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Reczek, Stefan 1957. Nasz język powszedni, Wrocław : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.