deferencyjny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) gi, postami umartwiano ciała. W domach bogatych bankierów, w zamkach baronów i wszechpotężnych papieskich bękartów, a nawet w samym pałacu Ojca najświętszego przyjmować poczęto mistrzów gwiaździarstwa ze sławnych akademii, słuchano ich z szacunkiem, sypano w dłonie złoto i długo potem patrzano w niebo. Za prostactwo nikczemne uchodziło nie znać na równi z greką i łaciną tajników epicykli i kół deferencyjnych, po których toczyły się planety w swym zagadkowym ruchu raz do przodu, raz do tyłu, nie zawsze zgodnie z tablicami Alfonsa — kazał je uczynić król Kastylii tego imienia siedemdziesięciu uczonym, i tak już pozostały, choć stale je poprawiano — nawet uczone panie same stawiały sobie horoskopy,...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Piechowski, Jerzy 1971. Gwiazdy z kraju północy, Warszawa : Pax
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.