dezerter-rabuś

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) 48 Pisarz i jego dzieje dzi magnata litewskiego do zbrodni, zmienia go w stronnika szwedzkiego i zdrajcę; pycha ta jednak ukazuje się na kartach Potopu w skali tak olbrzymiej, że apoplektyczny książę urasta do rozmiarów postaci demonicznej, staje się bohaterem tragedii, której akt ostatni rozgrywa się w opuszczonym zamczysku, gdzie zdobywcy znajdują tylko trupa możnowładcy, Radziwiłł bowiem skonał właśnie w momencie, gdy groziło mu największe upokorzenie. Pachołek Skrzetuskiego, Rzędzian, jest zwykłym tchórzem, a pachołkowie Kmicica, Kiemlicze, zwyczajnymi dezerterami-rabusiami, figury te jednak nie wywołują odrazy, odznaczają się bowiem cennymi przymiotami, które pisarz znakomicie wyzyskał w budowie akcji powieściowej. Przywiązany ślepo do swego...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Krzyżanowski, Julian 1973. Pokłosie Sienkiewiczowskie. Szkice literackie, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.