doktorowa

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) W rodzaju żeńskim deklinację rzeczownikową mają nazwy dzierżawcze na -owa: „arendarzowę“ H. Z. 177; „baronowę“ Sz. K. 344, 346; „cesarzowę“ Sł. H. III, 111; „Chraniczowę“ ib. I, 88; „doktorowę“ Pam. II, 252; Zar. 40 (obok „doktorową“ ib.); „królowę“ Z b. ch. II, 109; „marszałkowę“ Prawn. II, 220, 278, 283; „prezesowę“ H. Z. 136; „pułkownikowę“ ib. 33; Sz. K. 367; „synowę“ Sł. H. IV, 137, 166, 206, 213; H. Z. 178; „Szmulowę“ ib. 89; „Wukacowę“ Sł. H. I, 197; „Wincentowę“ H. Z. 197...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Doroszewski, Witold 1949. Język Teodora Tomasza Jeża (Zygmunta Miłkowskiego). Studium z dziejów języka polskiego XIX wieku, Warszawa : TNW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.