dowutnie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Z panami trzymał. Inaczej jak tamten. Już się dowutnie okazało, jak to miało być. Póki pod carskim butem, był ten kościół dla ludzi. Ale jak się tylko na sile ¡wzmógł, jak się tylko rządzić zaczął, inakszą twarz pokazał. Co panowie uradzili, to ksiądz w ludzi wtłaczał. Krzyczał, powiadał, jako tylko pokorni królestwo niebieskie posiędą. I kogo Pan Bóg kocha, krzyżyki mu daje...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Wasilewska, Wanda 1955. Pisma zebrane. T. 1. Oblicze dnia. Ojczyzna. Ziemia w jarzmie, Warszawa : Wyd. MON
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przysłówek

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.