druszka

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) i konwalje wraz z Dianą i Minerwą. „Aż tu szum zadzwoni — w uszu jakiś niezwykły, ziemia się poczyna — ruszać z gruntu i słońce swego zapomina — dnia dobiegać, okropną powlókszy się chmurą, — póki gdzieś wyrzucony z tych przepaści dziurą — ogień srogi wypełgnie i żarliwą łuną — nas ogarnie. Zaczym się jako skry wysuną — źli duchowie i Jędze z krwawemi oczyma — i ród Echiońskiego wszytek Tryptolema — i druszki Eumenidy i wściekłe Gorgony, — głownie kurząc smolane. A sam zaperzony — między tą to gwardyią w purpurze godowej — siedział...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Sinko, Tadeusz 1923. Echa klasyczne w literaturze polskiej, Kraków : Nakł. Krakowskiej Spółki Wydawniczej
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.