dupka

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Najzabawniej wykrzykiwał Artur-jąkała: — Pppreecz zzz nim! Dooo „Ko-ko-kome-diiii”!... Do „Koko-ko...” Wznosząc te okrzyki, tak wydymał policzki, taką z ust robił „kaczą dupkę”, że przechodnie i gapie pokładali się ze śmiechu, lecz on na nikogo nie zwracał uwagi i dalej wykrzykiwał jak najęty...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Truchanowski, Kazimierz 1961. Młyny boże. Niepokój, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.