dwuplemienność

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Sytuacja więc zachodzi identyczna (cóż, że zamącona przez partnera źle poinformowanego), jak w Mickiewiczowskiej ziemi nowogródzkiej, gdzie taka właśnie świadomość dwuplemienności utrzymywała się od lat czterystu aż do początków wieku XIX i została przez poetę użyta jako element konstrukcyjny akcji. Wieki i tam nie zatarły drażliwości miejscowych Skołubów, w których lada co może pobudzić zastarzały uraz, którym nie w smak był prymat rej wiodących Dobrzyńskich: Cóż to, Państwo Dobrzyńscy! a to co się święci?...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Pigoń, Stanisław 1969. Wiązanka historycznoliteracka. Studia i szkice, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.