dwuszczepowość

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) nych dziejów Polski F. H. Lewestama z r. 18417()). Chodziło o osobliwą jakby „dwuplemienność” narodu polskiego, składającego się z tak wyraźnie od siebie odgraniczonych warstw — szlachty i ludu. Pod wpływem modnych w romantyzmie teorii najazdu i podboju postawiono hipotezę, że owa „dwuszczepowość” wynikła z faktu, iż jacyś obcy (szlachta) podbili słowiańską ludność miejscową (lud) i dopiero po dłuższym czasie doszło do połączenia w jeden naród. Lewestam owych „obcych” upatrywał w Celtach, Szajnocha — podobnie jak kiedyś Mochnacki — zawierzył Czackiemu, który zwrócił się w „stronę północną” i utrzymywał, „iż ledwie nie wszystkie prawa i urządzenia...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Żmigrodzka, Maria (red.) 1981. Problemy polskiego romantyzmu. Ser. trzecia. Praca zbiorowa, Wrocław etc. : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.