dwułuk

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Spojrzał na śniade policzki dziewczyny, na nieskalaną owocową cerę — dwie połówki jabłka, przyrumienione ciemno, pokryte prawie niedostrzegalnym aksamitnym meszkiem. Spojrzał na śmiało rozpięte brwi, nieprzerwanym dwułukiem od skroni do skroni idące; na osadzone pod nimi oczy, wielkie, wypełnione smolistą czarnością; cała twarz w nich zawarta. Nos smukły, prosty, o ruchliwych, cienkich skrzydełkach...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kurek, Jalu 1959a. Janosik. T. 2. Śpiew ściętej głowy, Warszawa : Pax
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.