dwójnasób

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Nic fatalniejszego nad mieszaninę prawdy z fałszem zwłaszcza gdy to, co nam się fałszem wydaje, używamy za pokrywkę tego, co za prawdę uznajemy. Nieraz już powiedziano że dobro w spółce ze złem traci zawsze prawie całą swą wartość, a złe w dwójnasób potężnieje, bo się pod pożyczonemi u swego towarzysza wkrada pozoramiMówię tu nie o prawdzie absolutnej, ale o względnej, radykalnej dla radykała, konserwatywnej dla konserwatysty. Otóż tak samo grzeszy pierwszy, jeśli dla roz...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Koźmian, Stanisław Egbert 1872. Pisma wierszem i prozą. T. 2, Poznań : Księgarnia J. K. Żupańskiego
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownik

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.