dypiloński

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) W cieniu cyprysów cmentarza Dypilońskiego nad grobowcem, którego syrena płacząca opiera się stopami o płytę z prostym napisem „Eryna, córka Pandiona“, siedzi dwoje ludzi, Aglaodor i Fillida. Ptaszyna-słowik dzwoni w gałęziach, lecz oni nie słuchają jej: rozmawiają z grabarzem, stojącym przed niemi w postawie pełnej szacunku...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Zieliński, Tadeusz 1912. Irezyona. Klechdy attyckie. Serja druga, Warszawa ; Kraków : J. Mortkowicz
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.