dziczenie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) samo jak dla nauki, jak dla społeczeństwa. Bez tego społeczeństwo i nauka zasklepiają się w sobie, zatrzymują się na miejscu, słabną, tracą zdolność rozwoju i życia; sztuka (poezya) dziczeje i wyradza się pomału. To dziczenie stwierdziło się w dziejach naszej poezyi tak samo, jak odrodzenie i odżycie przez odnowiony związek z cywilizacyą powszechną. Kochanowski, kiedy stwarzając tę poezyę, postawił ją odrazu w związku z cywilizacyą powszechną, której wyrazem, łącznikiem i cechą był za jego czasów humanizm, oddał jej i nam największą możliwą usługę, stworzył ją najlepiej, jak stworzoną być mógł , bo ją zrobił poezyą narodu oświeconego, i przez nią cały ten naród w cywilizacyi podniósł. I to na bardzo długo...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Tarnowski, Stanisław 1903. Historya literatury polskiej. T. 1-3, wyd. drugie, przejrz. i dopełn., Warszawa : Słowo
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.